De reis door Vietnam!

De taxi kan elk moment arriveren. Lichtelijk nerveus sta ik met mijn Go Pro klaar om dit moment te filmen! Zoals ik elk mooie of bijzondere moment van mijn reis film. En opeens zie ik ze. Een voor een stappen mijn ploeggenootjes uit de auto. Met een hoop kabaal en geknuffel zeggen we elkaar gedag! Het feit dat we met de hele Groningse roeiploeg genaamd 'Vuja De' in Vietnam staan, voelt onwerkelijk. In de avond gaan we eten en kletsen we bij! Heerlijk om de meiden om mij heen te hebben. Ho Chi Minh, een stad gelegen in het zuiden, is ons startpunt. De komende tweeënhalve week reizen we samen richting centraal Vietnam om vervolgens zelf nog mijn reis voort te zetten tot in het noorden van Vietnam.

In Ho Chi Minh pakken we de boot waarbij we over de bekende 'Mekong Delta' rivier varen. Met de traditionele Vietnamese hoedjes op zijn we direct goed ingeburgerd. Tevens hebben wij ook hier cultuur gesnoven door het museum te bezoeken, waar we meer te weten zijn gekomen over de ruwe geschiedenis van de Vietnamoorlog. Met name de foto's van verminkingen en lichamelijke afwijkingen als gevolg van chemische wapens maken indruk op mij. Een bijzondere dagactiviteit wanneer je bedenkt dat het Kerst is. Een meer toepasselijkere invulling voor de dag vond die avond plaats: in onze jurkjes genoten van een drie gangen diner en een cocktail! En later nog van het uitzicht over de stad, vanuit een skybar! Dankbaar voor het feit dat ik hier deze dagen met de meiden mag doorbrengen! 

Onze volgende bestemming is Mui Ne, een klein dorp gelegen aan de kust. Zowel door een duik in het zwembad als de zee kwamen we goed tot rust nadat we de drukke stad Ho Chi Minh achter ons hadden gelaten. Een uitje naar onder andere de zandduinen maakte deze bestemming het zeker waard. Ook hebben we genoten van het restaurant ‘Mr. Crab’ waar we allerlei seafood hebben gegeten en de escalerende avondjes uit. Dat de gevolgen van deze avondjes uit de volgende ochtend zichtbaar waren bleek al gauw. Maar daar kan 'een van ons' meer over vertellen ..., toch? Het heeft in ieder geval te maken met het tekort aan slaap, het bijna missen van de bus, het vergeten uit te checken in het hostel en het bijna vergeten van het paspoort. Al met al, het was een geslaagde avond!

In Dalat hebben wij Oud en Nieuw gevierd! Op Oudejaarsdag hebben wij eerst nog aan canyoning gedaan! Dat het een regenachtige dag was maakte weinig uit, doorweekt waren we namelijk al gauw. Een toffe ervaring, waarbij wij abseilend naar beneden gingen door diverse watervallen. Enkele sprongen in de waterval en zwemmen er doorheen maakte dit alles samen tot een geslaagde dag! De avond van Oud en Nieuw zelf verliep interessant. Rond 22 uur werden we het hostel uit gebonjourd, vlak nadat er gezamenlijk geproost werd op de avond en alvast op 2017. Ook de verschillende barretjes sloten te vroeg, namelijk stipt om 0:00 uur. Uiteindelijk zijn we een stuk gaan lopen nadat we hoorden dat er rond 0:00 uur wel muziek zou zijn rondom het meer. Helaas bleek dit wat verder weg, waardoor we gehaast een taxi in moesten springen. Wij waren gelukkig net op tijd voor het aftellen, maar de groep waarmee we waren zaten om 0:00 uur helaas nog in de taxi. Domper! Het feest was bijzonder, maar ditmaal geen vuurwerk tijdens het aftellen op oudjaarsdag. Toch gek, al was de reden ervan mooi. Het daarvoor benodigde geld wordt door de overheid geïnvesteerd in het helpen van de minder welvarende Vietnamese bevolking. Een goed initiatief dat ik alleen maar kan toejuichen! 

Over Nha Trang hoorden wij van tevoren minder goede verhalen. Het wordt omschreven als 'Klein Rusland' waar weinig te beleven valt. Echter hebben wij hier desondanks een goede tijd gehad. Het kan ook niet veel anders als je een dagje spa op de planning hebt staan met onder meer een heerlijk modderbad. De bewaker heeft op ons verzoek dit met zijn telefoon nog vastgelegd. Niet geheel onverwachts heeft hij deze foto's echter niet doorgestuurd. Hij zal vast blij zijn geweest met het kiekje van de meiden in bikini op zijn mobiel.

De nachttrein brengt ons naar Hoi An, een van mijn favoriete plekken in Vietnam, zo niet mijn favoriet! Het dorpje aan de kust heeft veel charme. Idyllisch, romantisch, fotogeniek en kleurrijk. Dat hier veel toeristen op af komen is niet verwonderlijk, maar storen deed het mij niet. Restaurantjes en winkeltjes zijn er in overvloed. In de avonden worden straten sfeervol verlicht met lampionnetjes. Zelfs in de regen vond ik Hoi An mooi. In de waterplas was dan de weerkaatsing van de sfeervolle straat met lampionnen zichtbaar. Heerlijke dagen hebben we daar gehad, onder meer de avond toen we op een verlicht dakterras een hapje hebben gegeten was heerlijk!

De omgeving rondom Hoi An bleek eveneens indrukwekkend. Samen met Florine heb ik een hele middag rondgefietst tussen de mooie rijstvelden. Met pitstops, zoals een wandeling over het strand en het drinken van een fruit-shake. Een verrassende wending was dat wij beiden de welbekende 'water buffeloride' hebben gedaan, nadat een lokale op de ‘buffolo’ met handen en voeten deze uitnodiging duidelijk maakte. Een verzoek dat wij uiteraard met beide handen aangrepen. 

Vanuit Hoi An stappen we allen op onze scooter richting onze volgende bestemming, Hué. Een rit waarbij we 160 kilometerafleggen. Tijdens de rit rijden we onder andere over de bekende 'Hai Van Pass'. De Hai Van Pass is slechts een klein deel van de route, maar zondermeer het mooiste deel. Dit 21 kilometer lange traject langs de kust wordt door vele backpackers op de scooter of motor afgelegd. De route loopt dwars door de bergen waarbij we, helaas, de mist en enkele regendruppels tegemoet zijn gereden. Maar dat mocht de pret echter niet drukken. De vrijheid op de scooter voelde heerlijk en tof om zo met een hele groep meiden langs de mooiste plekken van Vietnam te sjezen!

Eenmaal aangekomen in Hue, bereiken we onze laatste gezamenlijke bestemming. Wat is het snel gegaan! Wij hebben hier onder meer 'the abandoned waterpark' bezocht. Een verlaten park dat spookachtig deed aanvoelen, mede door de omgeving, de jungle en het grote meer in het midden. Enkele jaren geleden is het waterpark opgezet maar nooit geopend. Verroeste attracties maakten het nu in combinatie met de omgeving een mysterieuze bezienswaardigheid. Tevens hebben wij ‘Tu Cam Thanh’, ofwel de Verboden stad bezocht. Deze kleine stad in de stad zelf was vroeger het privéterrein van de keizerlijke familie. Nu is het open voor toeristen, wat ons de gelegenheid gaf de paleizen te bezichtigen. Verder nog lokale markten bezocht, genoten van het heerlijke Vietnamese eten in 'Hahn', waar we al gauw vaste klant waren. Ook met Esther een, zo lokaal mogelijke, kapperszaak opgezocht. Het laatste was een hele ervaring op zich! Ze verstonden geen Engels, dus lichtelijk gespannen zaten we in de kappersstoel. Uiteindelijk zijn wij er goed van af gekomen, iets korter haar dan gepland, maar verder niet al te gek. Een ervaring rijker! Uiteindelijk geproost op de geslaagde reis samen! Wat heb ik genoten en wat zal ik nog vaak terugdenken aan deze mooie nieuwe herinneringen!! 

Na het afscheid, vervolg ik mijn eigen reis naar het hogenoorden van Vietnam, Hanoi, om precies te zijn. Ik moest even aan de grote stad wennen, maar na enkele dagen voelde ik mij ook hier weer helemaal thuis. Het is een stad waar je dagen in rond kunt lopen en dan beetje bij beetje je weg begint te vinden. Het is een levendige stad, waar de lokalen en toeristen samen komen. Wanneer je het hostel uitstapt, loop je zo de markt op en een stukje verderop zijn er genoeg leuke barretjes en restaurantjes. De straten worden ‘s avonds gevuld met lage kleine krukjes en tafeltjes waar je kunt bbq’en en lekkere biertjes kunt drinken. 

Het was wel gek opeens zonder de meiden op pad te zijn, even omschakelen dus. Gelukkig had ik binnen no time een groep om mij heen, zowel nieuwe mensen maar ook enkele bekenden uit Cambodja en Vietnam. Het voelde even aan als een dorp met al die bekenden om mij heen. In Hanoi heb ik samen met Ian, een Canadese jongen, een trekking tour naar Sapa geboekt. Het dorpje Sapa ligt hoog in de bergen in het noorden van Vietnam, vlak tegen de grens met China. Het isbij vele backpackers bekend om de adembenemende uitzichten vanuit de bergen en rijstvelden.  

Om 7 uur in de ochtend komen we aan in Sapa, na een matige nachtrust in de nachtbus. Met slippers stap ik de bus uit. Ik hoef niet lang buiten te staan, om erachter te komen dat het daarvoor veel te koud is. Ik kleed me gauw om, geniet van het ontbijt en nog half slapend start ik de trekking. Ik heb mijn rugzak van tevoren zo licht mogelijk proberen te maken. Met de rugzak ga ik de komende drie dagen op pad. Heerlijk om mijn bergschoenen weer eens aan te hebben en weer bezig te gaan! Al word ik al snel gestraft voor het slechte idee van drie dagen eerder. Ian (personal trainer als beroep) vroeg mij mee naar de sportschool. Natuurlijk heb ik dit gedaan. Mijn benen hebben het geweten ..., spierpijn!

"Mho, mag ik een foto van je maken?" Ze lacht en gaat erbij staan als een model. Wanneer ik de foto laat zien schiet ze in de lach "Ik ben zo oud!!". Mho pakt mij weer bij de hand. Sinds ik aan met haar aan de praat ben gekomen, in de eerste vijf minuten, heeft ze mij niet meer losgelaten. We helpen elkaar, met name zij mij, om de glibberige paden te kunnen bewandelen. Door de regen van afgelopen dagen, zijn de wegen erg glad. Hierdoor blijkt de trekking wel extra uitdagend. Gelukkig ondersteund Mho mij. Zonder haar was ik zonder twijfel uitgegleden.

Mho lacht constant, alsof ik alsmaar goede grappen aan het maken ben. Wanneer ik Mho vraag hoe jong ze is, vertelt ze dat ze 58 jaar is en twee kinderen heeft, 25 en 27 jaar oud. Ze is woonachtig in een klein bergdorpje nabij Sapa. Het was een schat van een vrouw, stiekem mis ik haar. Hand in hand lopen we door de prachtige rijstvelden in noord Vietnam. Rond het einde van de middag komen aan op onze eindbestemming voor die dag. We stappen een huis binnen van een lokale familie. In de avond rollen we onze eigen spring rolls en eten we gezamenlijk lokale eten. Hetgeen dat geserveerd werd met 'happy water', mij meer bekend als pure wodka ... 

De volgende dag moet ik het op eigen kracht doen, zonder Mho. Na een heerlijke rustige nacht stap ik vroeg uit 'bed', als je dat zo kunt noemen tenminste. We ontbijten met pannenkoeken, banaan, honing en thee en starten de trekking. De mist maakt het landschap nog mysterieuzer dan dat het al was.

Dat Mho haar hand niet geheel overbodig was, bleek op het moment dat ik in slowmotion uitgleed. Waarna ik Ian, lopend voor mij, in de val mee nam. Het zal er ongetwijfeld hilarisch hebben uitgezien. Gelukkig was ik niet de enige, we zijn uiteindelijk allemaal een keer uitgegleden. Nabij de waterval zijn we gaan lunchen. Ik kan me meer vervelenderlunchlocaties voorstellen. Voldaan genieten we van de omgeving, voordat we de laatste kilometers voor vandaag afleggen. In de avond worden er fanatiek allerlei spelletjes gespeeld, waarna we vervolgens moe maar voldaan in slaap vallen.

De afgelopen twee nachten heb ik onvoorstelbaar goed geslapen. De omgeving is rustgevend, zo ook de slaapplek. Luxe is het alles behalve, je ligt namelijk op een houten vloer met een dekentje om je heen. Desondanks slaap ik als een roos. Nu geen slaapzaal gedeeld met vele backpackers, welke midden in de nacht dronken binnen komen stappen. En wat dacht je van al die wekkers die dan 's ochtends afgaan. 

De derde dag lopen we het laatste stuk van de trekking. Wat is het mooi hier! De foto's zeggen wellicht genoeg. Rond de middag arriveren we weer in Sapa. Met de bergschoenen heb ik deze dagen 40 kilometer afgelegd, met een hoop ups en downs gedurende de trekking. 

Aan het einde geven we elkaar allen een knuffel. Een gemixte groep van backpackers uit alle hoeken van de wereld, welke na enkele dagen aanvoelt als een hechte vriendengroep. Jammer dat deze dagen ook weer ten einde komen. Maar wat leer ik toch veel nieuwe, leuke mensen kennen! 

Vervolgens ben ik naar het eiland Cat Ba vertrokken. Hier heb ik een korte trekking gedaan in het Nationaal Park waar ik werd beloond met een prachtig groen uitzicht over de bergtoppen. Tevens ben ik op een tour gegaan naar het bekende 'Halong Bay'. Een van de highlights in Vietnam. Met de boot zijn we er rond omheen gevaren, zijn we wezen kajakken en werd ik na een steile klim op 'Monkey Island' beloond met een top uitzicht over Halong Bay. Naderhand hebben we, na een heerlijke lunch met onder meer verse vis, met een biertje geproost op de dag. Daarmee sloot ik ook mijn reis door Vietnam af. Enkele dagen later besloot ik namelijk door te reizen naar Laos, voordat ik medio februari naar de Filipijnen vlieg!