Ontelbaar veel wauw momenten! Zuidereiland NZ

Nieuw-Zeeland! Deel 1 - Zuidereiland

De Spotify lijsten '70s road trip', 'Songs to sing in the car', 'Classic road trip songs' en 'Happy Campers' zijn gedownload. Met de bergschoenen aan (eigenlijk om een praktische reden: kilo's en kosten besparen aangezien ik 'maar' vijftien kilo bagage mee mocht nemen) stap ik in het vliegtuig, en daarna nog twee. Na 31 uur stap ik vermoeid uit het vliegtuig. De taaie reis was het gelukkig wel waard. Want... naast het feit dat ik mijn eerste stappen in Nieuw-Zeeland zet, zie ik Anouk na vijf maanden! Het moment waarop wij elkaar in Christchurch omhelzen is ook weer een moment dat niet te bevatten is! Gaaf! En onze auto/campervan staat al klaar, ons huisje voor de komende drie weken! Daar gaan we, een nieuw avontuur!

Het plan: met Anouk de komende drie weken het Zuidereiland ontdekken. Vervolgens reis ik door naar het Noordereiland, waar ik dan twee weken de tijd voor neem. Nieuw-Zeeland is een land dat ik moeilijk te beschrijven vind, evenals de avonturen. Nieuw-Zeeland is gewoonweg onwijs mooi! Maar dan ook echt elk stukje van dit land.
Anouk en ik hielden er in de drie weken op het Zuidereiland eigenlijk best een 'basic leventje' op na. In de auto overnachten we, op gratis campsites en zo nu en dan als een traktatie op een wat luxere plek (een plaats met een echte warme douche). We toeren van plek naar plek, we hiken, koken op ons 'basic' kookstelletje, we spelen spelletjes en drinken wijntjes. Niks geks of uitbundigs, maar desalniettemin, enorm genieten! O, en ondanks dat het moeilijk te beschrijven is, is het een langgg verhaal geworden. Halverwege afhaken is begrijpelijk ;)

Christchurch is ons startpunt, en direct een plek die mij verraste. Eigenlijk alle steden en dorpen. Gek genoeg had ik met name een beeld van de natuur in mijn hoofd geschetst. Door de artistieke vibe deed de stad mij al gauw aan Berlijn denken. In elke straat is wel een kunstzinnig voorwerp of graffiti te zien. In Christchurch hebben we een dagje rondgelopen en op een terrasje hebben wij eerst maar eens een globale planning gemaakt voor de komende weken.

Wij vervolgden vanuit Christchurch onze weg naar Akaroa. Tijdens onze eerste rit in de autotocht stuiten we op een toeristische route waar we al gauw ons eerste 'waaauw' moment hebben. Nu al verliefd op Nieuw-Zeeland. Vanuit de bergen was in de verte het slaperige dorpje Akaroa al te zien, gelegen aan een groot en tevens prachtig meer! Het dorpje zelf hebben we binnen enkele uren weten te bezichtigen, maar het was zeker het bezoek waard. Fish and chips zaakjes zien er uitnodigend uit, maar die laten we nog even op ons wachten. En niet op een terras, maar op onze eigen campingstoeltjes, met zicht op het meer, drinken we een wijntje. Want we hebben nu al in Nieuw-Zeeland geleerd: It's always wine o'clock. En dat is genieten, zeker voor mij aangezien wijn drinken in Azië over het algemeen niet echt genieten is. Na een wandeling door het dorp besluiten wij dezelfde dag nog verder te rijden richting het zuiden.

In Timaru stoppen we de volgende dag voor enkele uurtjes. Onze hoop was hier gevestigd op het zien van pinguïns, maar helaas. Tegen de avond zouden de pinguïns aan de waterkant wel rondhuppelen, maar die middag was dat helaas niet het geval. Na de benen hebben gestrekt en enkele winkeltjes te hebben bezichtigd, stappen we weer in de auto. De stoere industriële sfeer van Timaru, met dezelfde soort winkeltjes en barretjes, maakte het tot een leuke stop.
Aangenomen in Dunedin, blijkt het Sint Peter's day te zijn en het lijkt hier behoorlijk gevierd te worden. Wanneer we de stad verkennen zien we fanatiek groen verklede mensen het terras domineren. Daarom zit er voor ons die avond maar een ding op, de stad in! De volgende dag zijn wij met een groep de auto in gesprongen, want ook hier heeft de omgeving genoeg te bieden. Twee relatief korte wandeltochten (Tunnel beach en Sandymount tracknetwerk) bezorgen ons een top dag. De uitzichten zijn waanzinnig! En als afsluiter op Sandfly Bay nog zeehonden gespot. Yes, living the good life!

Vanuit Dunedin rijden we verder. Als pitstop bezoeken we een wijngaard en proeverij waar we een goede rode wijn aan over houden. Eentje die we zouden opdrinken op een speciale of toffe plek. Ik kan alleen nu al verklappen dat het plan gefaald heeft. In de auto, in onze pyjama, tijdens een potje Qwixx, werd de fles al geopend. Niet de meest mooie plek, maar we hadden er gewoon zin in. Een goed moment leek ons, tot het moment waarop de wijnfles omviel en er een rode wijnvlek zich over ons beige gekeurde laken en dekbed verspreidde. Gelukkig konden we hier wel om lachen. Zelfs op het moment waarop dit voorval zich een week later weer herhaalt. Gelukkig verdwenen de wijnvlekken op wonderbaarlijke wijze. Dit brengt ons wel in twijfel over de beloofde kwaliteit van de rode wijn. Maar ach, het smaakte wel erg goed!

Wil je een adrenaline kick? Dan ben in Queenstown op het goede adres. Onze volgende stop. Er worden hier genoeg avontuurlijke activiteiten georganiseerd. In Queenstown, ofwel 'The global adventure capital', kan je bungeejumpen, skydiven, raften, parasailen, mountainbiken, ziplinen en waarschijnlijk nog veel meer. Het relatief kleine maar drukbezochte dorp, met rondom de bergen en een meer, heeft dus genoeg te bieden. Al weten ze daar ook zeker de juiste prijzen voor te vragen. Naast deze activiteiten vergeet je bijna de natuur zelf te ontdekken. Bijna, maar wij gelukkig niet. The Ben Lomond, een hike waarbij je de 1.748 m hoge top bereikt, heeft onze conditie direct goed op de proef gesteld. Een pittige hike, maar het was het zeker waard! We zijn acht uur op pad geweest, maar wauw, het was om stil van te worden. Nu, achteraf, kan ik zelfs zeggen dat het een van de grootste highlights in Nieuw-Zeeland was! Een van mijn favoriete hikes dus. Ook kleine hikes, een rondom onze camping, maakte dat we de dag goed starten. De camping zelf was overigens gelegen aan het meer en omringd door de bergen. Een plaatje! En op onze laatste avond waren de sterren super helder.

Ondanks dat wij behoorlijke afstanden afleggen in de auto is het allesbehalve saai. De uitzichten zijn steeds ongelofelijk. Van weidse landschappen, naar rotsen, dennenbomen en bergtoppen. Het landschap verandert constant. De verkeersborden: "Stop for a rest, it's that simple!" moedigen je aan om niet alleen vanuit de auto maar ook tijdens elke pitstop hiervan te genieten. Geen straf! De 119 km lange route vanaf het plaatsje Te Anau (dat je passeert na Queenstown) naar Milford Sound was zonder meer indrukwekkend. Het adembenemende 'Fiordland' heeft ons gebracht naar een 'Mirror-like Lake' waar de reflectie van de bergen te zien is, de weidse natuur, en een stop waarbij we een kleine wandeling genaamd 'Lake Mistletoe' lopen.

We overnachten dus steeds op campings. Zo worden we onder andere verwelkomd door, zoals ze zichzelf voorstelt, 'Hellen the ranger'. Een stoere vrouw in schutterskleding. Eenmaal gesetteld op de camping 'Cascade Creek' vraagt Hellen the ranger streng waarom we nog niet betaald hebben. Ons gespot te hebben met een boek en rode wijn, doet haar twijfelen of wij dat überhaupt van plan waren. Maar natuurlijk, dat zou slecht zijn voor ons karma. Gelukkig stellen we haar gauw gerust en overhandigen we het geld. Hellen de ranger, ze wist nog lang niet hoe hilarisch ze eigenlijk was. Op de camping nabij Queenstown komen we tot de ontdekking dat we goede deals kunnen maken met onze pannenkoeken! Zo ruilen we twee pannenkoeken tegen twee halve flessen witte en rode wijn! Maar later ook een pannenkoek tegen kippenpootjes en bord vol groente. En nog niet gesproken over camping in Wanaka waar we de recensies over lezen als: "It's not as if you had to marry the manager. We met him twice, it was exhausting each time", "The owner is the most horrible person I ever met" En "The manager is always drunk and terrible rude and unpolite". De camping was echter een goede manier om geld te besparen. En na het lezen van de recensies leek het ons ook wel een ervaring. Bij aankomst bleek al gauw dat wij als twee jonge dames weinig problemen zouden hebben met de dronkenman. Al hielden we ons ook netjes aan de vele regels, waar we erg om moesten lachen. En aan de westcoast belanden we twee nachten achter elkaar op een basic camping gelegen naast een lokale bar. Met een biertje in onze hand hebben we hier fanatiek gepoold. Een van onze favoriete nummers "The boys are back in town" proberen we nog af te spelen op de old-school jukebox. Helaas  bleek hij iets te oud en buiten gebruik.

Milford Sound is de volgende highlight. We waren voor plan hier een meerdaagse trekking te doen, maar die blijk je maanden van tevoren te moeten boeken. Een domper maar gelukkig weten we deze 'kleine tegenslag' met de mooie drie uur durende trekking 'Key summit', enkele andere korte wandelingen en het bezoeken van twee watervallen goed te verwerken. Ook een boottocht langs de reusachtige rotsen en watervallen, waarbij zeehonden en dolfijnen ons passeren, maakt het helemaal goed! Milford Sound, wat ben je mooi!

De stad en omgeving van Wanaka verkennen we te voet, maar ook te paard. Een twee uur durende rit door een mooie vallei in de omgeving Cardrona. Als echte cowgirls galoppeerden Anouk met Biddy en ik met Smoke. Ik had het geluk dat ik voorop mocht rijden waardoor het uitzicht al helemaal te gek was! Nagenieten konden we mooi tijdens een relatief makkelijke hike over de Mount Iron, met uitzicht over het stadje Wanaka en het meer. Een volle dag in Wanaka hebben wij nog gespendeerd tijdens een pittige trekking naar Roy's peak! Diezelfde ochtend waren wij nog volop in conclaaf. Er was namelijk een regenachtige dag voorspelt, al leek het in de ochtend alleen vrij bewolkt. Uiteindelijk toch de zes uur durende trekking gestart. Een goede beslissing! Het bleef droog en de wolken maakten het uitzicht mysterieuzer en ik denk zelfs indrukwekkender! Ongekend mooi, ik twijfelde zelfs of dit misschien het mooiste was van heel mijn reis. Al is dat eigenlijk niet te zeggen. En geen land of landschap is te vergelijken. Maar ik was in ieder geval weer flink onder de indruk! Geen moment dat het uitzicht hetzelfde was, de wolken kwamen tevoorschijn en verdwenen deels weer. Op verschillende hoogtes verspreiden wolken zich over het adembenemende uitzicht over de bergen en het Wanaka meer! De top zelf was niet zo indrukwekkend, we stonden volledig in de wolken en zagen vrijwel niks. Maar de weg ernaartoe en de meest gefotografeerde plek van de trekking was het meer dan waard. 

Mount Cook is de hoogste berg in Nieuw-Zeeland en daardoor een bezienswaardigheid. Dat moesten we natuurlijk ook wel even mee pakken! De route ernaar toe was al een plaatje, door het enorme blauw gekleurde meer naast de weg, bergen aan beide zijden en in de verte Mount Cook! Door mist konden we Mount Cook de eerste keer niet zien, maar zo snel als het weer hier kan veranderen, hadden we de keer daarop meer geluk! De Hooker Valley track bleek een geslaagde wandeling van drie uurtjes te zijn. In de ochtend liepen we door de mist maar bij het zetten van elke stap zagen we de zon beetje bij beetje doorbreken en al gauw was onze muts, jas en vest al uit, en was een T-shirt genoeg! Een heel gaaf gezicht om de mist te zien verdwijnen en beetje bij beetje meer van de enorme bergen te zien. Tevens hebben we het Lake Tekapo bezocht. Enkele foto's geschoten en rondgelopen, maar wij vonden het niet veel bijzonders. Desondanks komen hier vele bussen met toeristen op af.

We rijden verder! We lassen een tussenstop in, in een van onze favoriete plek in Nieuw-Zeeland, Wanaka, waar we Fish and chips eten aan het meer met voor ons livemuziek op een piano op wieltjes. Wanneer we onze weg voortzetten worden we getrakteerd op een cadeautje. We zijn, onverwacht, precies het juiste tijdstip op de juiste locatie. Het uitzicht vereist een stop bij Lake Hawea. Het is windstil, waardoor de weerkaatsing van de bergen perfect op het water van meer te zien was. En de lucht kleurde ook nog eens paars, blauw. Houden de 'waaauw' momenten ook nog een keer op? Sprakeloos! Helaas was de accu van mijn camera leeg waardoor ik dit niet goed heb kunnen vastleggen.
 
Franz Josef, onze volgende stop, is met name bekend door de gletsjers. Een wandeling bracht ons daar dichterbij, waar we gedurende de wandeling door de jungle en een vlak gebied opeens stuitten op sneeuw! De gletsjer. Een bijzonder verschijnsel. Ons plan was om dit natuurwonder van bovenaf te bekijken, de unieke en populaire plaats om te skydiven. Een domper was dat we net een fractie van een seconde te laat waren met boeken. Wij en een ander groepje liepen vrijwel op hetzelfde moment naar de balie om de skydive definitief te boeken. Zij waren echt net iets eerder waardoor wij meteen hoorden dat wij ons plekje misliepen. We hebben direct gereserveerd voor de volgende ochtend. Helaas was het te bewolkt waarna we de skydive tot twee keer toe hebben verschoven maar het mocht niet baten. Het weer was niet goed genoeg, niet zoals de dag ervoor! Enorm balen aangezien we ons er echt op hadden verheugd! Ik heb ons zelf daarom maar getrakteerd op lekkere chocolade ... en vervolgens onze route voortgezet richting Hokitika, gelegen aan de westkust van het Zuidereiland.
Gedurende de rit langs de westkust hebben we meerdere stops gemaakt. In Hokitika lopen we een rondje, we stoppen meerdere malen om de ruige zee te bekijken en we stoppen bij een bekende highlight, The Pancake Rocks. Deze rotsen hebben hun naam te danken aan het feit dat ze eruitzien als een grote stapel met pannenkoeken. Enorme explosies van damp en water zijn daar te bewonderen. Een gaaf gezicht waar je tijden naar kan kijken. Uiteraard ook nog een mooie hike, genaamd mount Robert, meegepakt tijdens onze tocht richting Nelson. Eenmaal aangekomen in Nelson hebben we zelfs nog even op het strand gelegen.

Regen en nog eens regen! De weersvoorspelling voor de komende twee dagen. En laten we nou net de tweedaagse wandeling in Nelson gepland hebben, inclusief een geboekte overnachting. We maken die ochtend nog een stop in een, jawel, chocolade factory, waarna we vervolgens onze wandeling starten. In de middag bleek het weer reuze mee te vallen, het is droog. De wandeling is met name door het bos, langs de kust, met enkele stukken over het strand! Met name dit laatste maakte de wandeling mooi! Tegen het einde van de middag arriveren we in onze blokhut. De ranger komt al snel om de hoek lopen en blijkt onze planning volledig op de kop te zetten! Storm op komst en een belangrijke weg is gesloten! Dit betekende dat wij plek die we nog samen zouden bezoeken moesten skippen, ik eerder de oversteek naar het Noordereiland moet maken en Anouk om moet rijden en langer de tijd nodig heeft om terug te reizen naar Christchurch voor haar vlucht naar huis. Maar ook dat het, onverwachts, onze laatste avond samen is! Vroeg in de ochtend lopen we een beetje gehaast het laatste deel van de trekking, springen we in de auto, voordat de storm begint. We reizen af naar het kustplaatsje Picton, waar we voor de laatste keer Fish and chips eten en we elkaar een dikke knuffel geven en elkaar bedanken voor het fantastische avontuur samen! Verlaten blijf ik achter wanneer ik Anouk uitzwaai. Zij maakt haar weg terug naar Christchurch en ik maak de volgende ochtend onverwachts snel de oversteek naar het Noordereiland. Enkele boten waren al gecanceld dus ik had geluk dat ik deze oversteek 'op tijd' heb kunnen maken. En ook Anouk heeft de vlucht gehaald en de storm overleefd, een storm die uiteindelijk best mee viel. Veilig en wel begin ik, weer alleen, aan mijn volgende deel van de reis. Op het Noordereiland om precies te zijn!