De PDR Laos lifestyle, helemaal zen!

Aangezien ik momenteel op het vliegveld van Manilla zit en een overstap heb van maar liefst 11 uur!, heb ik genoeg tijd om een nieuw reisverslag te plaatsen. Binnen enkele uren verlaat ik de fantastische Filipijnen. Maar eerst nog even een terugblik op mijn reis door Laos! 

Een avontuurlijke rit in de dag- en nachtbus ging eraan vooraf, maar na 26 uur arriveerde ik (ein-de-lijk) in Vientiane, Laos. In Hanoi, Vietnam, bleek de bus bijna vol te zitten en ik ben de laatste die een plekje weet te bemachtigen. De overige zitten op de grond. Geluk gehad dus! De grensovergang van Vietnam naar Laos verloopt interessant. Twee uur lang staan we stil en er gebeurt niks. Uiteindelijk worden we uitgestempeld en krijgen we een vaag signaal dat we moeten lopen. Lopen, naar Laos … In de stromende regen zetten we flink wat stappen. Uiteindelijk, volledig doorweekt, loop ik de grens over. Vermoeid ben ik de nachtbus ingestapt, wat heeft geresulteerd in veel slaap en het uitlezen van een boek. Met mijn slaperige oogjes vang ik de eerste uitzichten van Laos op. Een felle zon, blauwe lucht, groene rijstvelden, zandwegen …
 
Na een dag in Vientiane te hebben gespendeerd heb ik mijn reis vervolgd naar het noorden, Luang Prabang.

De PDR Laos lifestyle beviel mij wel, oftewel, ‘Please Don’t Rush’. Deze lifestyle was onder andere voel- en zichtbaar is in Luang Prabang en Vang Vieng in het noorden en bij de ‘4000 eilandengroep’ in het zuiden. De afgelopen drie maanden heb ik veel gezien, ik heb gereisd van plek naar plek. Nu even bijkomen, zonder de drang te hebben nieuwe plaatsen te bezoeken en veel te zien, maar gewoon ergens zijn … Laos bleek daar meer dan geschikt voor te zijn. De sfeer is heerlijk, iets wat mij al was bijgebleven van mijn vorige reis, vijf jaar geleden.

In Luang Prabang heb ik mij meerdere uren bij de lounge bar 'Utopia' vermaakt. De slogan van Utopia is 'Zen by Day, Groovy by Night'. Overdag genoot ik van het uitzicht, las ik een boek of zat ik te schrijven. In de avond bestelde ik gin-tonics en genoot ik van de muziek en de mensen om mij heen.

Tevens heb ik mijzelf hier op een heerlijke massage getrakteerd en rondgestruind op de avondmarkten. Uiteraard was er ook wel behoefte voor meer actie zo af en toe. De onwaarschijnlijk mooie 'Kuang Si' waterval heb ik ook bezocht. Ik heb veel rond gelopen, gezwommen en op een scooter de omgeving verkend. Ik ben hier voornamelijk met Lou, uit Frankrijk, opgetrokken. Maar ook met Mick een dag, een verhaal waar ik nog steeds om moet lachen. Ik raakte met hem aan de praat op de dag dat ik alleen op pad was. We kletsten wat en het was uiteindelijk best gezellig. Tegen het einde van de middag vroeg hij of ik eetplannen had, waarop ik nee antwoorde. Uiteindelijk samen een hapje gegeten, waarbij vele 'subtiele' nieuwsgierige ogen op ons gericht waren. Wij grapten er over, want wij wisten allang wat men dacht. Wat doet zo’n jonge meid met die oude vent, en visa versa. Mick was namelijk tegen de 70! Maar gelukkig wist ik al lang dat het geen viezerik was met verkeerde bedoelingen, maar gewoon een oudere man die van reizen hield en alleen op pad was. De volgende ochtend vroeg een jongen uit het hostel, met wat gestuntel, zo subtiel mogelijk hoe het nou precies zat. Of hij mijn vader of toch wel echt mijn 'partner' was. Waarna ik hard moest lachen. Niets van beide dus! Alles kan in 2017, antwoorde hij: "Je bent in ieder geval erg open-minded". Ach, in al deze maanden één dag spenderen met een man die wat op leeftijd is, zo erg is het niet. Naast een gezellige dag heeft het ook nog eens een goed verhaal opgeleverd.

Van te voren had ik bedacht een paar nachten in een dorp, zes uur van Luang Prabang, te verblijven. Een authentiek, vrij onontdekt, dorpje met een prachtige omgeving, had ik mij laten vertellen. Dit heb ik uiteindelijk overgeslagen. Vang Vieng werd daardoor mijn volgende bestemming. Al duurde het uren voordat ik daar ook daadwerkelijk was. Na er driemaal achteraan te hebben gebeld, kwam de pick-up mij eindelijk ophalen in het hostel. We werden naar een verzamelplaats gebracht waar het heel lang duurde voordat iedereen in de juiste bus zat naar de volgende bestemming.
Gelukkig was ik een en al rust. In Luang Prabang was mijn leesverslaving aangewakkerd dus heb deze onderweg voortgezet naar de volgende bestemming. Aangekomen in Vang Vieng, heb ik direct een leuk yoga lesje meegepakt. De daarop volgende dagen heb ik voornamelijk genoten van de natuur. Zo heb ik een dag een mountainbike gehuurd en circa 40 kilometer rondgefietst. Deze flinke work-out werd goed beloond, want de uitzichten waren fantastisch! Vang Vieng staat tevens bekend om het feesten en het 'tuben' op en langs de Nam Song rivier. Langs de rivier zijn barretjes waar de gratis whisky’s je om de oren vliegen en backpackers volledig van de kaart op of naast een tube de rivier afzakken. Vanwege enkele dodelijke slachtoffers (27 per jaar!) is deze populaire 'activiteit' niet meer zoals het is geweest. Gelukkig maar, want ik heb een paar jaar geleden deze gekte met eigen ogen gezien. Een meisje heb ik destijds bijna zien verdrinken als gevolg van 'iets' te veel alcohol. Dat er nu veel barretjes gesloten zijn is dus zeker geen verkeerde beslissing geweest. Dit keer heb ik het tuben dus maar overgeslagen. Een flinke klim met een goed 'viewpoint', het bezoeken van lagoons en grotten, het fietsen en lopen door de omgeving. De omgeving heeft mij goed genoeg weten te vermaken.

Een ander interessant geval is dat er veel 'happy menu's' zijn. Weed-, magic mushroom-, opium-shakes, thee of koffie, of een joint, het is hier allemaal te bestellen. Ik heb het maar bij een degelijk cocktailtje gehouden. Ik zou mijzelf daar bijna gaan beschouwen als een saai buitenbeentje! Naast mijn doodnormale cocktail, zag ik er namelijk ook nog eens bij lange na niet zo fascinerend uit als bepaalde mensen om mij heen. Dreadlocks, een stuk of tien tatoeages, een hippie haarband. En dan nog even mijn broekje korter knippen zodat je mijn halve kont ziet en mijn bh uit doen. Wellicht kom ik zo een beetje in de buurt van deze 'dresscode'. Misschien na wat extra maandjes reizen …

Ik had gelezen over een prachtige locatie in Vang Vieng. Mijn challenge was dan ook om daar dan ook een goede foto te schieten. Echter het was alleen toegankelijk voor gasten uit het extreem luxe resort. Ik heb mijn ogen maar even gesloten tijdens het lezen van deze regels en ben doorgelopen. De vrouw van de receptie keek mij wel wat vreemd aan. Niet gek, want zij kon wel zien dat een overnachting hier niet te betalen was met mijn dagbudget. Ach, als dat de meest rebelse actie is in Vang Vieng, valt het mee toch pap en mam? De zonsondergang was inmiddels al begonnen waardoor een gedeelte van het mooie uitzicht al in de schaduw stond. Helaas kon ik het niet veroorloven om nog een keer langs te gaan. Maar desondanks, wat was het een plaatje! Vervolgens ben ik terug gelopen naar mijn hostel, naar mijn slaapzaal met 18 mensen … Ach, verschil moet er wezen. Ik betaal dan ook maar €4,50 per nacht, inclusief ontbijt. En overdag lopen we allemaal rond in dezelfde plek en hebben hetzelfde uitzicht!  

Wanneer ik mijn reis verder in zuidelijke richting voortzet, blijkt de reis ook ditmaal weer erg moeizaam te verlopen. Ik word tot tweemaal uit het busje geplukt, waarna ik vervolgens weer moest wachten op een volgende bus. Waarom? Die vraag krijg ik niet beantwoord. Efficiënt te werk gaan doen ze hier in ieder geval niet. Maar de PDR Laos lifestyle wordt in ieder geval uitstekend doorgevoerd. Misschien wel iets te … Ach, wachten in de zon, het kan allemaal erger . Uiteindelijk beland ik een busje omringd door alleen maar Chinezen. Zij zijn massaal deze kant op gekomen in verband met het Chinees Nieuwjaar. Het fotoboek van deze Chinezen is hoogstwaarschijnlijk niet te vergelijken met die van mij, een conclusie die ik snel kan trekken. Ik denk dat zij meer foto's hebben van mij dan ik van mijzelf. En de selfies van de Chinezen niet te vergeten ... dat ze in Laos zijn zal niemand zien. Een interessante gewaarwording.

Mijn volgende bestemming, de 4000 eilanden in het uiterste zuiden van Laos, wordt door veel toeristen overgeslagen. Een gemiste kans als je het mij vraagt. Don Det is een van deze 4000 eilanden. Al snel lig ik in de hangmat, voor mijn bungalow met uitzicht over de Mekong Delta rivier en vele eilandjes. Na enkele uren doorgebracht te hebben op het eiland ontdek je dat iedereen, inclusief jijzelf, rondloopt op blote voeten. De sfeer is ontspannen, ‘laid back’. De lokale mensen zijn toegankelijk en vriendelijk. De dag van aankomst beland ik op een dorpsfeest. Wat een energie komt daar los. Dat ik even later zijsteek had van het dansen zegt wellicht genoeg! Tijdens het inchecken bij mijn accommodatie word ik gelijk opgenomen in een, zoals zij zelf zeggen, community. Een Engelse jongen runt samen met lokale de bar en bungalows. Zij weten op een ongedwongen wijze een familiegevoel te creëren tussen hen en de backpackers. We ontbijten, zwemmen, fietsen rond en in de avonden bekijken de onvoorstelbaar mooie zonsondergangen, spelen we potjes pool en drinken we biertjes.
Elke dag krijgt een verassende wending. Zo ook de spontane 'homestay' overnachting, op een eiland een uur varen van Don Det. Een nacht verblijven we op een bijzonder eiland. Kinderen lopen langs en kijken ons met grote ogen aan. Toeristen op het eiland zijn ze niet gewend, wat maakt dat wij een grote bezienswaardigheid zijn. Ik stond te popelen om een rondje te lopen. Echter was dit helaas niet toegestaan. Er zou dan een lokale met mij mee moeten als tolk, om zo te kunnen communiceren met de lokale. Dit was op dat moment niet mogelijk, helaas. Twee jongens nemen mij en een ander meisje mee. Het voelt als een ontvoering, al zijn ze rond de zes jaar oud. We lopen en lopen en uiteindelijk zien we veel hout. Met drie grote boomstronken op mijn schouder loop ik terug. De jongens hebben vrijwel even veel mee, dus ik moet er op z'n minst drie meenemen. We kunnen onze ogen niet geloven, wat zijn ze sterk. Het kampvuur start. Na een overheerlijk maal komt de Laos rice whisky te pas. Weigeren van drankjes is onbeleefd, maar naar een poos wilde ik niets liever dan onbeleefd zijn. Maar wat was het weer intens genieten! Deze unieke situatie waar ik plots in terecht ben gekomen, de sterrenhemel, het gezelschap, een mix van lokalen en een select groepje backpackers. Top! Waterbuffels, kippen, alles loopt om mij heen. We gaan echt ‘back-to-basic’. De 'badkamer' is de natuur, slapen doe ik op wat riet. In de buitenlucht, zonder deken of kussen. Maar het maakt mij niet uit, de hele belevenis vind ik fantastisch!

Vervolgens, na nog twee dagen te zijn verbleven in Pakse waar ik onder meer watervallen bezoek, stap ik weer het vliegtuig in. Op naar zesde land dat ik tijdens deze reis bezoek: De Filipijnen! Weer een nieuw land, een nieuwe taal, nieuwe mensen, nieuwe gewoontes, nieuwe cultuur, nieuwe omgeving!